Mingus leeft!

Onlangs was ik in Parijs, de stad waar ik ooit heb gewoond. Voor werk. Dat betekent de hele dag vergaderen en dan snel weer in de trein terug naar Amsterdam. Deze keer had ik twee vergaderingen. Voor het diner kon ik in de stromende regen nog snel naar de onovertroffen jazz-afdeling van de FNAC rennen.
Deze keer kwam ik, heel toepasselijk, thuis met een liveconcert dat Charles Mingus op 19 april 1964 in het Théâtre des Champs-Élysées in Parijs heeft gegeven. Met de ondergewaardeerde en net als Mingus veel te vroeg gestorven Eric Dolphy speelt hij de sterren van de hemel. De ongepolijste uitvoering van “Fables of Faubus” is ruim drie keer zo lang als de oorspronkelijke versie op Mingus ah Um. De jazz van Mingus is bijna altijd politiek geladen, en bijna altijd heeft het betrekking op de emancipatie van wat we nu de Afro-Americans noemen.

Orval Faubus was de democratische gouverneur van Arkansas die in 1957 verantwoordelijk was voor de Little Rock crisis, een mijlpaal in de American Civil Rights Movement. Faubus stuurde de National Guard erop uit om te voorkomen dat vier zwarte studenten college zouden volgen aan de Little Rock Central High School. Dit leide tot een nationale en internationale rel. In 1954 was de apartheid in het Amerikaanse onderwijs afgeschaft. President Eisenhouwer stuurde op zijn beurt het federale leger naar Little Rock om de studenten te beschermen.

Het Parijse concert toont hoe de woede van Mingus over de racistische gouverneur heeft geleid tot een zinderend concert. En wie goed luistert hoort dat Mingus de tekst zingt die voor de oorspronkelijke opname nog werd gecensureerd. Hij is terug te lezen in Mingus’ autobiografie Beneath the Underdog.