Soms hoef je maar drie tonen te horen om overtuigd te zijn: dit is muziek die staat als een huis. De cd The Spirits Alike is zo’n plaat. En het is zo’n plaat gebleven. Het concert in het BIMhuis op 17 maart voegde daar nog een dimensie aan toe. The Leaders is een echte All Star band. En iedereen speelt met hoorbaar en zichtbaar plezier. Het publiek had een onvergetelijke avond. Een hoogtepunt van het afgelopen seizoen.
De leden van The Leaders hebben hun sporen meer dan verdiend in de jazz, van free tot hardbob, en alles daar tussenin. Geen wonder, zou je zeggen, want de gemiddelde leeftijd van de bandleden ligt ruim boven de zestig. Chico Freeman (1949), een van de jongste van het stel, richtte in 1986 de band op. Destijds met Cecil McBee, Kirk Lightsey, Lester Bowie, Arthur Blythe, and Famadou Don Moye.
Van de oorspronkelijke bezetting is, behalve Chico Freeman, alleen Cecil McBee overgebleven. Een uitstekende bassist met een mooie ronde toon. Cecil McBee is zelf ook bandleider en heeft als sideman gespeeld met grootheden als Miles Davis, Andrew Hill, Elvin Jones, McCoy Tyner, Bobby Hutcherson, Keith Jarrett, Wayne Shorter, Freddie Hubbard, Sonny Rollins en Joe Henderson.
Eddie Henderson (1940) is sinds 1974 al “leader” van zijn eigen band, maar hij is bovenal een uitstekende, lyrische trompetist, die lekker kan uithalen in zijn solo’s. De meeste trompetisten van nu zijn op de een of andere manier wel beïnvloed door Miles Davis. Ook Eddie Henderson, bij wiens ouders de “man with the horn” geregeld thuis kwam.
De overige bandleden, Bobby Watson op altsax, Fred Harris op piano, en Billy Harris op drums & cymbals, spelen allen vol overtuiging. The Leaders is een All Star band zonder sterallures.